En daar stonden ze weer. Tot den einder opgesteld: de opgevoerde stalen rossen van de dapperen der camping en niet te vergeten zijn gasten. Na herhaalde oproepen in dit fenomenale nieuwsmedium, stond vrijdagmiddag menigeen te trappelen van ongeduld en niet door de overbezette toiletten en pissoirs, om losgelaten te worden op de prachtige fietspaden in het Brabantse land.
Tja, zo’n twaalf jaar geleden, tijdens de eerste driedaagse was de e-bike een bezienswaardigheid en werd er eigenlijk een beetje meewarig en hier en daar zelfs een tikje neerbuigend, naar gekeken. Toen deed men het nog met de oer-Hollandse eigen menskracht. En nu ben je een zeldzaamheid. Maar ik heb ze nog gezien en ben zelfs door een koppel voorbijgereden. Was de ego door de aanschaf van zo’n modern velo al wat afgekalfd, door het in de verte verdwijnend stel, n.b. deelnemers aan onze tocht, is er vrijwel niets meer van over. Dus doe je het maar met je tochtgenoten: vrolijk keuvelend, de beentjes een beetje bewegend, kopje koffie hier en daar, zelfs een lunchje werd niet versmaad en waar mogelijk was er ook nog tijd voor wat inkopen, waarover later meer. De organisatie, Marijke en Ferry, hadden met de onmisbare medewerking van, uiteraard, Bert, weer prachtige tochten uit de hoge (rieten) hoed getoverd. Vrijdag in zuidoostelijk richting; zaterdag zuidwestelijk tot helemaal naar het pittoreske, maar uiterst gladde en niet overal ongevaarlijke Esch. En zondag rondom Rosmalen. Nog even terug naar Esch, waarbij je meteen het plaatsje Esch-sur-Sûre te binnen schiet. Toch? Maar deze lijkt dus tussen Vught en Boxtel te liggen. En maar goed ook, want die andere had mijn volkomen ongetrainde achterste nooit kunnen verdragen! En in dat kleine plaatsje waren zo’n 800 boulers flink in de weer hun ballen op de juiste plek te leggen. Boulers, je weet wel, mannen en vrouwen die in “We Zijn Er Bijna” vrijwel wekelijks met dat balspelletje in de weer zijn. Trouwens tijdens onze fietstocht deden elders een 7-tal Vinkelaren stinkend hun best -goed dat we niet die kant uit gefietst zijn…- de eer op de Peelrand van onze vereniging hoog te houden. Maar waar je ook keek in Esch-entre-Vugt-et-Boxtel, overal rolden er ballen, dus was het uitkijken geblazen. In zo’n dorpje hebben ze nog niet echt door dat je zelf ook een steentje kunt bijdragen aan het verbeteren van het klimaat. Een huifkar, voorgetrokken door een tractor diende als busvervoer. De bestuurder van die tractor had bij tijd en wijle wat tijd over, parkeerde het vehicle voor een plaatselijke uitspanning en liet de motor er lustig op losdraaien en zichzelf volgooien. Stinken… Ik weet niet welke stank in prefereer: die van Esch of die van de Peelrand… Maar alla we zijn de drie dagen goed doorgekomen. Een enkel gevalletje van een platte onderkant van de band en een valletje, maar vooral blije koppies. Zelfs zondag, toen het weer behoorlijk tegenviel.
De dagen werden afgesloten met “chinees”, een bbq en de onvolprezen pannenkoeken van huize Kros! Tijdens de bbq werden de inkopen proefondervindelijk genuttigd. Bij het bezoek aan de BFFL (een modeverschijnsel: zijn de klinkers uit ons alfabet verdwenen? Zondag dronken wij koffie op het terras van de LKKPT…), konden o.a. bfflwrstn en bfflbrgrs worden ingekocht. En deze worsten en burgers smaakten ook buitengemeen goed!!! Maar wat wil je ook: gemaakt van die heerlijke knuffelbare schepsels…
Over knuffelbare schepsels gesproken. Zaterdagavond zorgde TN CSTRS nog voor wat muzikale sfeer in ons Pluuf. Lekkere luistermuziek en menig liedje kon rekenen op een grote herkenbaarheid: er werd dan ook volop meegezongen.
Fietsweekend 2023: uitermate geslaagd! Helaas moeten we 53 weken wachten op de volgende Tour de Vinkel…
Gert Tiele